Współczesne samochody często dzielą platformy z podobnymi modelami tego samego producenta lub w grupie partnerów. Dobrym przykładem jest następca Toyoty Supry, który powstanie na tej samej platformie co BMW Z5 czy też platforma GA-C z rodziny TNGA, na której powstała Toyota Prius, Toyota Prius Plug-in Hybrid i crossover C-HR, a to dopiero początek jej wprowadzania. Wbrew pozorom pomysł ten nie jest wcale nowy – już w latach trzydziestych Toyota budowała różne modele na tym samym podwoziu. Dobrym przykładem jest Toyota Model AB Phaeton, spokrewniony z Modelem AA i Modelem G1.

Pierwszy samochód produkcyjny Toyoty
Podwozie opracowane przez raczkujący dział samochodowy w firmie Toyoda Automatic Loom Works, zajmującej się produkcją mechanicznych maszyn tkackich, stało się fundamentem prototypu Model A1. Trzy egzemplarze tego samochodu zostały zbudowane w maju 1935 roku. Był to samochód osobowy z zamkniętym nadwoziem, tak jak późniejszy seryjny Model AA. Jednak pierwszym produkcyjnym samochodem Toyoty był ciężarowy Model G1 z platformą, który trafił na rynek w sierpniu 1935 roku.
Toyota zdecydowała się na zmianę nadwozia z kilku powodów. Po pierwsze, japoński rząd zaoferował dotacje na opracowanie samochodów transportowych na potrzeby armii. Po drugie, mniejsza, dwuosobowa kabina była tańsza i łatwiejsza w budowie. Sprzedaż ciężarówki miała dostarczyć środki potrzebne do uruchomienia produkcji auta osobowego.

Pierwsze osobowe Toyoty
W latach 30. XX wieku samochody w Japonii to były głównie pojazdy na drewnianej ramie, przypominające poprzednią epokę. Toyota Model AA o stalowej konstrukcji zaprojektowanej według nowoczesnych standardów robiła duże wrażenie. Przód samochodu i maska wyglądały tak samo jak w modelu G1, ale od słupka A aż do rury wydechowej był to całkiem inny pojazd – 4-drzwiowy samochód osobowy z bagażnikiem z tyłu.

Zaledwie 2 miesiące po debiucie Modelu AA, Toyota wprowadziła na rynek drugi masowy samochód osobowy – Model AB Phaeton. Był to kabriolet z płóciennym dachem, zaprojektowany najpierw z myślą o potrzebach armii, dlatego khaki był jego podstawowym kolorem. Tylko nieliczne egzemplarze zostały kupione przez cywilów.

Wszystkie 3 bliźniacze modele miały te same części mechaniczne, jednak różnice między Modelem AA i Phaetonem nie ograniczały się tylko do innego dachu. W Modelu AB pojedyncza szyba została obramowana odrębną ramą z polerowanego metalu z ręcznie obsługiwaną wycieraczką. Słupek B został wzmocniony i skrócony, a tylne drzwi bardziej przypominały swoją konstrukcją drzwi przednie. Po bokach nie było okien, a płócienny dach zapewniał tylko podstawową ochronę głowy. Pasażerowie mieli więcej miejsca dzięki likwidacji bagażnika. W razie potrzeby można było wstawić dodatkowy rząd siedzeń pomiędzy przednią i tylną kanapą.

Produkcja Phaetona trwała 3 lata między 1936 i 1938 rokiem, i zamknęła się w liczbie 353 egzemplarzy, 4 razy mniej niż Modelu AA. Samochód kosztował 3300 jenów, o 50 jenów mniej niż starszy brat. Do dziś zachowały się co najmniej 2 egzemplarze. Jeden z nich znajduje się w salonie wystawowym Toyota Mega Web w Tokio. Został wyprodukowany w 1938 roku, a tuż po wojnie kupił go Uniwersytet Hosei. Współcześnie został odkupiony przez Toyotę i odrestaurowany.

Toyoda czy Toyota?
Pierwsze samochody produkowane przez dział motoryzacyjny firmy Toyoda Automatic Loom Works były oznaczane nazwiskiem rodziny właścicieli – Toyoda. Takie logo znajdowało się na Modelu G1 i wczesnych egzemplarzach Modelu AA. Kiedy Kiichiro Toyoda otworzył odrębną firmę produkującą samochody, nazwał ją Toyota Motor Company – nowa nazwa była jego zdaniem bardziej zbalansowana i brzmiała przyjemniej. Od tej pory samochody otrzymywały plakietki z nazwą Toyota, jednak logo nie zmieniło się od razu. Na odrestaurowanym Modelu AB Phaeton wystawionym w salonie Mega Web widać zarówno plakietkę Toyota, jak i logotyp w kształcie skrzydła zawierający wyraz Toyoda zapisany stylizowanymi znakami kanji.